لیلا مکانی داور بیست و پنجمین جشنواره قصه‌گویی کانون در بخش زبان اشاره استان تهران است مدرس، داور و قصه‌گو مسلط به زبان اشاره و مربی مسئول فرهنگی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان تهران و برگزیده شدن در مسابقات قصه‌گویی از رزومه ایشان است و در یک پرسش و پاسخ صمیمی ایشان از قصه و قصه گویی برای ما می‌گوید.

• تعریف شما از قصه و قصه گویی چیست؟

قصه یعنی زندگی و قصه‌گویی روایت سرگذشت هر روز ماست.

• آیا از نظر شما قصه‌گویی صحنه‌ای با قصه‌گویی کتابخانه‌ای تفاوت دارد؟ در صورت امکان توضیح دهید.

دلم می خواست بگویم فرقی نمی‌کند. اما واقعا تفاوت دارد. در قصه‌گویی کتابخانه‌ای قصه‌گو در ارتباط صمیمانه با مخاطب خود یکباره درگیر ماجرا می‌شود اما در قصه‌گویی صحنه‌ای قصه گو از قبل خود را برای اجرا آماده می‌کنند و به کارگردانی روایت خود می‌پردازد.

• تا به امروز که در دوره‌های قصه‌گویی شرکت کردید از داورها دلخور شدید؟

دلخور که نه... اما گاهی متعجب شدم از نگاه بسته‌ای که در دوره‌ای وجود داشت.

• شما چه گروه سنی را برای شرکت در بخش صحنه ای جشنواره مناسب می دانید و پیشنهاد می کنید؟

قصه‌گوی نوجوان و بزرگسال

• اگر شما هم یک شرکت کننده بودید کدام بخش را انتخاب می کردید؟

تمامی بخش‌ها مورد علاقه من است.

• به نظر شما قصه بیشترین تاثیر را بر چه کسی دارد، مخاطب یا قصه گو؟

هر دو. قصه ی درونی شده اول بر قصه‌گو و بعد بر مخاطب تاثیر خواهد داشت.

• اگر بخواهید به جشنواره یک بخش جنبی اضافه کنید آن چیست و به چه دلیل؟

کارگاه فن بیان. بخش بزرگ ضعف‌ها در این حوزه است.

• روند اجرای جشنواره بیست و پنجم را نسبت به جشنواره های گذشته چه طور ارزیابی می‌کنید؟

امسال جشنواره اصولی‌تر و سنجه‌ها دقیق‌تر محاسبه شد.